Het verhaal van Nelson Mandela heeft me toch wel
aangegrepen. Niet perse het verhaal zelf maar wat er daarna gebeurde. Nelson
Mandela kwam na 27 jaar vrij van Robbeneiland
waar hij vast zat omdat hij notabene voor de vrijheid streed. Nadat hij
werd vrijgelaten is hij verkozen tot president van Zuid-Afrika. Alle gekleurde
mensen waren onwijs blij en dacht nu eindelijk de strijd te kunnen gaan voeren
waar zij zolang op hadden gewacht. ‘’Pak je messen, pak je geweren, pak alles
wat je hebt, en gooi het weg’’ is wat hij zei tijdens zijn speech. Het volk
begreep er schijnbaar niks van en dachten dat de 27 jaar van gevangenschap de
man in het hoofd had aangetast. Maar Mandela was niet gek geworden, hij wilde
strijden voor gerechtigheid op een menselijke manier. Iets waar vele nog iets
van kunnen leren. Het aan kunnen raken van het ontastbare. Maar wij, wij mensen
zijn het ontastbare. Soms moet je naar jezelf kijken en je open stellen voor
nieuwe gedachten om zo bijvoorbeeld liefde, respect en tevredenheid te kunnen
tonen.
Zo kreeg ik ook een boek in mijn handen geduwd, een
kinderboek. Maar Ingmar, wat moet je met een kinderboek? Nou, lees maar eens
kinderboeken dan kom je er vanzelf achter. Bijna ieder kinderboek heeft een
diepere betekenis. Dit boek heette: ‘’I had a favorite dress’’. Het boek
vertelt het verhaal van een klein meisje die, zoals de titel al zegt, een favoriete
jurk heeft. Zo draagt ze gedurende haar kindertijd iedere dinsdag haar favoriete
jurk. Maar het meisje wordt groter, maar de jurk niet. Op een dag past ze niet
meer in de jurk dus kan ze hem niet meer aan doen. Haar moeder heeft daar
echter een oplossing voor. Van de jurk word een T-shirt gemaakt en van een T-shirt
gaat het over naar een rokje, een sjaal, sokken, een haarspeld en ga zo maar
door. Tot ze op een dag haar laatste stukje favoriete jurk als haarspeld
verliest. Nu had ze niks meer over van haar favoriete jurk. Totdat ze op een
idee kwam. Ze maakte een portret van haarzelf, met haar favoriete jurk aan. Zo
had ze alsnog een aandenken aan haar favoriete jurk. Wat is de moraal achter
dit verhaal? Zoals je kunt zien maakt de moeder van het meisje iedere keer een
ander kledingstuk van haar jurk zodat het meisje niet teleurgesteld is. Hieruit
zie je dat er altijd voor alles een oplossing is als je het echt wil. Gedurende
het verhaal leert het meisje om te gaan met oplossingen verzinnen. En dat, dat
vind ik nog het beste van het hele verhaal. Op het begin leert de moeder haar
hoe ze moet omgaan met problemen in het leven en welke oplossingen er bestaan.
Zo leer je dat er voor alles een oplossing is, zolang je ervoor gaat. Iedere
persoon is zijn of haar eigen expert en leert gaande weg hoe om te gaan met
tegenslagen. De een heeft daar meer moeite mee dan de ander. Ik denk dat dit
ook met opvoeding te maken heeft, uit welke cultuur je komt en wat je hebt
meegekregen. De een word in de wieg gelegd met een gouden speen in de mond en
de ander heeft niet eens een wieg of een dekentje om in te liggen. Ik denk dat
als we allemaal een steentje zouden bijdragen aan elkaar en echt zou doen wat
je kunt doen voor een ander, dat er minder armoede en meer gerechtigheid zou
zijn. Natuurlijk moet je beginnen bij jezelf en alles op een rijtje hebben,
maar hebben de meeste van ons dat niet al? Ik denk dat we eigenlijk gelukkiger
zijn dan dat we denken. Probeer eens een week alleen maar te kijken naar wat je
hebt, en niet naar wat je niet hebt. Het zou ons allemaal voldoening geven en
wie weet wat meer respect en gerechtigheid voor andere.